Dionis kimi...

Giya Paçxataşvilinin “Sükutun rəngləri” şeirlər kitabı işıq üzü görəndə , onun haqqında yazdığım məqaləni “Yerdə yaşayan poeziya allahı” adlandırdım. Buna görə arxamca danışanlar, irad bildirənlər oldu ki, bəs dostuma münasibətimi ifadə etmək üçün çox yuxarı qiymət seçmişəm. Amma onlar bilmirdilər ki, əslində mən Givini tərifləməkdən daha çox, təvazökarlığa çağırmışam. Çünki o yazmışdı:

“...Yerdə yaşayan Allaham,

Odur ki, görmürlər məni...”

Mən isə Givinin “allahlığını” poeziya ilə məhdudlaşdırmağa çalışmışam.

Əlbəttə, Givi hər şeyə qadir Allah olsaydı (Əstəğfürullah!), Lamaranı ölməyə qoymazdı. Amma... bu baş verdi! Və...dərdli Givi mənə qədim yunan mifologiyasında şərabçılığın himayədarı sayılan allah Dionisi xatırladır. Çox içir Givi!.. Təəssüf!

                                                                                                                      Pünhan Şükür